مگر تو چگونه قدم برداشتی که این چنین زمین توان تحمل گامهایت را نداشت ؟ زمین شرمسار و آسمان پذیرای توست. به کجا وصل بودی که این چنین در آغوش آسمان جای گرفته ای ؟
گویا حتی این پوتین ها هم توان تحمل گامهای تو را نداشته اند که این چنین از قافله عشق جا مانده اند .
تنها
نرگس
ناشناس...
پرگشایم
خوش دارم که در نیمه های شب در سکوت مرموز آسمان و زمین به مناجات برخیزم.
با ستارگان نجوا کنم و قلب خود را به اسرار ناگفتنی آسمان بگشایم.
آرام آرام به عمق کهکشانها صعود نمایم، محو عالم بی نهایت شوم .
از مرزهای علم وجود در گذرم و در وادی ثنا غوطه ور شوم
و جز خدا چیزی را احساس نکنم.
شهید دکتر مصطفی چمران
